Kesici ve Delici Göz Yaralanmalarına Müdahale

Kesici ve Delici Göz Yaralanmalarına Müdahale

Kesici ve delici göz yaralanmaları saldırı amaçlı bıçak, makas gibi kesici aletlerle olabileceği gibi iş kazası sonucu taş, metal, cam, tel parçası saplanması, sıçraması şeklinde de karşımıza çıkmaktadır. Bu tip kazalarda genellikle kesici veya delici aletin belli bir hızla göz veya göz çevresi dokuları içine saplanması veya tamamen içeri girmesi söz konusudur. Göze toz, kum kaçması, tırnak ile çizilmesi gibi kısmen daha hafif yaralanmalarda bu başlık altında değerlendirilebilir.

Kesici ve Delici Göz Yaralanmalarında İlk Yardım Nasıl Yapılır?

• Göze batan cisim veya alet kesinlikle çıkarılmaya çalışılmamalıdır. Mümkünse hareket etmesini engelleyecek önlemler alınmalıdır.
• Hastanın mümkün olan en kısa sürede acil nakli sağlanmalıdır.
• Hastanın gözüne bastırmasına, ovuşturmasına engel olunmalıdır. Göze batan cisim gözün daha fazla hasar görmesine sebep olabilir.
• Kanama olsa bile göze kesinlikle baskı uygulanmamalıdır.
• Kesici ve delici göz yaralanması olan hastanın nakli beklenecekse bu sırada ağızdan antibiyotik ve kas içine tetanos aşısı uygulanabilir.
• Hastanın ilk değerlendirmesi yapılmadan anestetik damla, pomad, ağızdan ağırı kesici kesinlikle kullanılmamalıdır.
• Tüm göz içi dokularının yara yerinden dışarı boşalmasına neden olabileceğinden göz kapaklarını zorla açmaktan kaçınılmalıdır.
• Göz yaralanması olan hasta gözünü açabiliyorsa; sağlam göz kapatılarak travmalı gözle gazete, dergi vs. okutularak görme azalması değerlendirilebilir. Okuyamıyorsa birkaç metre uzaklıktan başlayıp giderek yaklaşarak parmaklarınızı göstererek görüp görmediği sorgulanmalıdır. Gözünün hemen önünde elimizin sallanma hareketlerini bile fark edemiyorsa ışık kaynağı ile ışığı kapatıp açarak görüp görmediği sorulmalıdır.
• Hasta gözünü açabiliyorsa kuvvetli bir ışık ve bir büyüteç yardımıyla diğer gözle kıyaslanarak hastanın gözü incelenmelidir.
• Nakil sırasında göz kapatılmalı ancak bu baskılı olmamalıdır.
• Göz yaralanması olan hastaya mümkün olduğunca kuvvetli hapşırmaması, ıkınmaması tembihlenmelidir.